درسفری به کاشان از گوینده ای در مجلس ختمی شنیدم،
برسنگ مزاری قدیمی چنین حک شده بود:
نیازمن به الحمدنیست به لبخند است
عجب مدار ،کزین سخن تورا پنداست
اگر عزیز توام ، شاد کن روح مرا
بگیر دست ستمدیده ای که در بنداست
ثواب این عملت را نثار روحم کن
که ارزشش بیشتر ز دو صد حمد است...
... والله اعلم.... م.ر.ندیم پور h11