درسفری به کاشان از گوینده ای در مجلس ختمی شنیدم،

برسنگ مزاری قدیمی چنین حک شده بود:

نیازمن به الحمدنیست به لبخند است

عجب مدار ،کزین سخن تورا پنداست

اگر  عزیز توام ، شاد کن  روح  مرا

بگیر دست ستمدیده ای که در بنداست 

ثواب این عملت را  نثار  روحم  کن

که ارزشش بیشتر ز دو صد حمد است...

     ... والله اعلم....                      م.ر.ندیم پور    h11