۱۰ توصیه نماینده آیت الله سیستانی به منبری‌ها در آستانه محرم
منبر حسینی نباید محل پرداختن به اختلافات در مذهب شیعه باشد زیرا بیم آن می رود درگیرشدن در این موضوعات اختلافی و تفرقه افکن، باعث شود تا جانبداری از یک طرف از سوی خطیب مطرح شود، یا باعث آشوب و اختلاف در میان شیعیان گردد. چنین رویکردی مخالف روح منبر حسینی است چرا که حسین چراغی است برای اتحاد و تجمع همگانی حول یک محور واحد.
۱- تنوع موضوعات: هراجتماعی به موضوعات و مطالب مختلف در منبرهای ماه محرم نیاز دارد؛ مطالب تاریخی، علمی، معنوی وآموزشی مطالبی اند که باید در منابر توسط روحانیون آماده و برای عموم مردم تشریح شوند.
۲- مبلغ و خطیب باید به خوبی آموزش دیده باشد و به طور مناسبی مطالعه کرده باشد؛ درحقیقت مبلغ باید با زمانه خود و شبهات آن آنچنان آشنا باشد که بتواند به آنها در هر حوزه ای پاسخی داشته باشد؛ یک خطیب توانا می بایست رفتارها و روش های متفاوت مختلف در جامعه اکنون خود را به خوبی شناسایی کند؛ چرا که همین شناخت ها و درک از زمانه و جامعه اکنون است که می تواند مردم را گرد منابر امام حسین(ع) جمع کرده و همچنان روی رفتار و کردار آنان تاثیر عمیق داشته باشد.
۳- یک خطیب می بایست در انتخاب آیات قرآن در سخنرانی های خود هوشیار باشد و روایات را در این ایام، از منابع و کتب معتبر تهیه کند. یک مبلغ وظیفه دارد رخدادهای تاریخی را به درستی نقل کند چرا که هرگونه بی دقتی در این مورد باعث بی اعتمادی به منابر امام حسین (ع) در میان مخاطبان می شود.
۴- مبلغان باید مراقب باشند که در منابر امام حسین(ع) از بیان خواب و رویا و یا اتفاقات غیرواقعی و تصنعی خودداری کنند چرا که اینگونه سخنان، باعث از میان رفتن اعتبار منبر اهل بیت شده و منابر را تا حد یک تبلیغ رسانه ای کم اهمیت و کم ارزش، تنزل می دهد و چنین اتفاقی با سطح شعور و تفکر مخاطب این منابر اساسا تناسبی ندارد.
۵- آمادگی کامل و مناسب برای حضور درمنبر ابی عبدالله(ع) برای یک خطیب توانمند بدان معنا است که وی در مورد هر موضوعی که بیان می کند، آگاه و هوشیار باشد؛ مطالب را به خوبی دسته بندی کند؛ بیانی شیوا و رسا به کار گیرد و از کلمات گیرا و جذاب استفاده کند؛ چنین رویکرد آگاهانه ای می تواند باعث کشاندن مخاطب به منابر ابی عبدالله شود.
۶- میراث اهل بیت(ع) سترگ است؛ اما تمام نوآوری و توانمندی یک مبلغ در انتخاب متون، روایات و احادیث مناسب با احوال همه اقشار مردم – فارغ از نژاد، فرهنگ، مذهب و سلایق مختلف- جلوه گر می شود؛ چنانکه خود اهل بیت(ع) می فرمایند چنانچه مردم زیبایی سخن ما را درک کنند، از ما پیروی می نمایند؛ این زیبایی در ارزش های انسانی نهفته است، همان ارزش هایی که انسان هایی را با مذاهب و پیشینه متفاوت و مغایر جذب می کند.
۷- یکی از اصلی ترین وظایف خطیبان در منابر امام حسین(ع) پرداختن به مشکلات شایع مردم و البته ارائه راهکار برای حل آنها است؛ چرا که روا نیست خطیب تنها به مشکلات بپردازد و از ارائه راه حل اجتناب کند؛ برای یک خطیب مناسب نیست که تنها در مورد فروپاشی نهاد خانواده و یا شکاف نسل ها و یا طلاق در خانواده ها داد سخن راند و شکایت کند اما هیچ راهکار موثری برای حل آنها ارائه ندهد؛ چرا که چنین مباحثی قطعا بی فایده خواهد بود؛ در عوض یک خطیب توانا باید با متخصصان جامعه شناس و روانشناسان مشورت کند تا او نیز در مورد انواع مشکلات و معضلات اجتماعی و فرهنگی، حرف و راه حلی برای گفتن داشته باشد.
۸- منبر حسینی نباید محل پرداختن به اختلافات در مذهب شیعه باشد زیرا بیم آن می رود درگیرشدن در این موضوعات اختلافی و تفرقه افکن، باعث شود تا جانبداری از یک طرف از سوی خطیب مطرح شود، یا باعث آشوب و اختلاف در میان شیعیان گردد. چنین رویکردی مخالف روح منبر حسینی است چرا که حسین چراغی است برای اتحاد و تجمع همگانی حول یک محور واحد.
۹- ماه محرم و منابر حسینی زمان مناسبی است برای طرح موضوعات فقهی و تکرار احکام دینی مانند کسب و کار و معاملات؛ این احکام نیز باید با شیوه ای ساده و روشن برای مردم بیان شوند تا مورد استقبال آنان قرار گرفته و باعث گریز آنان از منابر نشود.
۱۰- خطیبان محرم می بایست از هر فرصتی برای طرح اهمیت مرجعیت، حوزه های علمیه و پایگاه عالمان دینی بهره بگیرند؛ چرا که مرجعیت و علمای شیعه، نماد عظمت و شکوه مذهب شیعه اثنی عشری هستند.
