پارک شهر parkeshahr

سایت فرهنگی ، ادبی،اجتماعی ................ "روزمره گی آفت است. سعی کنیم هر روز یک کلمه جدید بیاموزیم."

میلاد رسول مهربانی ها ............

میلادرسول مهربانی ها

نگین خلقت و خاتم نبوت

حضرت احمد، محمد مصطفی ص

مبارک وفرخنده باد**********

۱۹ دی ۹۳ ، ۰۲:۰۴ ۴ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

گفتاری از یک روزنامه نگار قدیمی و با سابقه...............

گفتاری ازیک روزنامه نگار قدیمی وباسابقه

عادت ایرانی: همچشمی کردن ـ از دودکردن سیگار 

تامدرک گرایی، مجوّزگیری، خرید اتومبیل، مهاجرت و ...

نمی دانم که از چه زمان، این عادت و کشش روانی در ما ایرانیان پدید

 آمده که وقتی ببینیم یک نفر از یک جوی آب می جهد (اصطلاحا؛ می پَرَد)

ما هم همان کار را ـ صرف نظر از سود و زیان آن-، بدون دورنگری و

پیش محاسبه، انجام می دهیم و همچشمی می کنیم که لازم است

 تعدیل و یا تَرک شود. چند مثال:

ادامه مطلب...
۰۹ دی ۹۳ ، ۰۰:۳۱ ۶ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

تبریک ماه ربیع . . . .

چون سخت گذشت ماه صفر بر آل طاها

فرمود  نبی : ماه ربیع  چو گشت  پیدا

هرکس خبر از آمدنش دهد به شادی

من هم خبر از بهشتِ او دهم به فردا

     م.ر.ندیم پور

    

حلول ماه ربیع الاول ماه ولادت فخر عالم رسول اکرم ص برشما مبارک باد.

۰۳ دی ۹۳ ، ۰۰:۲۰ ۷ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

تسلیت

۳۰ آذر ۹۳ ، ۰۰:۲۱ ۶ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

سفر

سلام ودرود

انشاءالله عازم همایش عظیم حسینی هستم.

اگر خدابخواهد پس از بازگشت، در28 آذر سایت را به روز میکنم و

نظرات ثبت شده در این مدت را حتما پاسخ خواهم داد.

دعایتان را همراهمان کنید.بیاد تک تک شماهستم.

یاعلی.

              مولا جان    

         دل دردمند ما را ،به محبّتی ،ربودی

         تو که بعدِ دلربایی غم عشق را، فزودی

         چو "ندیم" را بخواندی،سر و پا نمی شناسد

          به رهی که لطف کردی و به عاشقت گشودی

م.ر.ندیم پور           النماس دعا

         

         

۱۶ آذر ۹۳ ، ۰۳:۲۱ ۳ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

حکایتی شگفت از پاکدامنی 3- ------------------

فضیل روایت کند : با قافله اى به سفر حج مى رفتیم . در راه به قبیله اى از اعراب چادرنشین رسیدیم . هنگام پرس و جو از احوال آنان ، گفتند : " در این قبیله ، زنى بسیار زیبا زندگى مى کند که در معالجه مارگزیدگى مهارتى شگفت دارد . "  

ما به فکر افتادیم که او را از نزدیک ببینیم . براى دیدنش ، بهانه اى جز معالجه مارگزیدگى در کار نبود . جوانى از همراهان ما که با شنیدن اوصاف زن ، فریفته جمالش شده بود ، چوبى از روى زمین برداشت و ساق پایش را با آن زخمى کرد . سپس براى درمان زخم مار ، به خانه زن رفتیم . او را چون خورشید درخشان یافتیم .

جوان بلهوس ، خراش پایش را نشان داد و گفت : " این ، اثر زخم مار است که ساعتى پیش مرا گزیده است . "

زن زیبا نگاهى به خراش انداخت و پس از معاینه کوتاهى گفت : " این زخم مار نیست ، ولى از چیزى که آلوده به ادرار مار بوده ، خراش برداشته و آن آلودگى ، بدن را مسموم کرده است و علاج پذیر نیست و  تا چند ساعت دیگر خواهى مرد . " 

جوان هوسران که از دیدن طبیب ماهرو ، خود را باخته وپاکدامنی پیشه نکرده و همه چیز را فراموش کرده بود ، ناگهان به خود آمد و تازه متوجه شد که چگونه با اندیشه هاى شیطانى ، جان خویش را در معرض خطر مرگ قرار داده است . هنگام غروب آفتاب ، جوان بلهوس بر اثر مسمومیتى که از ناحیه چوب آلوده پیدا کرده بود ، چشم از جهان فرو بست و قربانى نگاه هوس آلود به زن بیگانه شد .

از کتاب هزار ویک حکایت اخلاقی

تالیف:محمدحسین محمدی


۰۸ آذر ۹۳ ، ۲۲:۴۹ ۶ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

داستان کوتاه" مجازات "

چند وقتی است که سواری با ماشین شاسی بلند را تجربه می کند. حالا دیگر یک مقدار از بالاتربه دیگران نگاه میکند. از بالا که نگاه میکند انگار بر همه چیز مسلط است. یاد اینکه با ماشین فکستنی اش همین خیابان ها را طی میکرد، باعث میشد مرتب سر تکان دهد و زیر لب چیزهائی بگوید که خودش می داند.

حالا قانون مدار شده و دلش می خواهد همهُ قانون شکنان ترافیکی را مجازات کند.! آنها که یکطرفه و خلاف می آیند، آنان که جای ممنوع پارک می کنند،آنها که در جای خلاف دور می زنند و مسافر کش هائی که همین طوری وسط خیابان مسافر پیاده و سوار می کنند و موتوری هائی که... اصلا یاد موتوری ها که می افتد، خون جلوی چشمانش را می گیرد.

گاهی در حال رانندگی به عمق خیال می رود و خود را در حال مجازات کردن موتوری ها می بیند، بخصوص آنها که پیک هستند یا بارِ زیاد از حد می برند. 

- اصلا موتوری ها را نمی شود بخشید! خلاف می کنند و همیشه هم طلبکارند.قانون هم طرَف آنها را می گیرد. اگر...

که یکباره صدائی او را به خود می آورد و یک موتوری که از روبرو و خلاف جهت می آمد،از کنارش به سرعت رد می شود ودسته اش، آینۀ ماشینش را می کوبد و عبور می کند. 

بلا فاصله روی ترمز میزند و در آینه که نگاه می کند، فقط می بیند موتوری دستی تکان داده و دور می شود. سریع در را باز میکند و بیرون می پرَد و فریاد میزند: اگه مردی وایسا تا حالیت کنم، مرتیکۀ...

اما چه ناسزای بیهوده ای! سری تکان می دهد و تازه متوجه می شود که به خیابانی رسیده که از آن متنفر است، خیابان فرعیِ باریک که تازه نیمی از آن را هم برای فاضلاب کنده و حصار کشیده اند و بقدری باریک شده که ماشین به سختی رد می شود. حال چگونه موتوری از کنارش رد شد و زیر ماشین نرفت، جای تعجب دارد!

آینه بغل ماشین را وارسی می کند. رنگ پشتش رفته و حال گیری اول صبح، شروع شده است. صدای بوق یک تاکسی در پشتِ ماشینش که چند بچه مدرسه ای داخل آن است، او را به خود می آورد. با قیافه عبوس، دستی به علامت " چه خبرته ؟ " تکان می دهد و می خواهد سوار شود که بدنش از سرما می لرزد. تازه متوجه شده که بیرون چقدر سرد بوده و بخاری ماشین شاسی بلندش،چه گرم و مطبوع.،

برف دیشب و سرمای اول صبح، خبر از یخبندان می دهد. حرکت میکند در خیابانی که از آن متنفر است. اواسط خیابان، شهرداری برف ها را به کناره ها رانده و دربعضی قسمت ها، تپه های برفی در کنار خیابان درست شده است.

باز هم در خیالش خود را عالی ترین مقام قضائی می بیند که آن موتوری را مجازات می کند: " - 5 سال حبس و مصادره و انهدام موتورسیکلت و ابطال گواهی نامه !! "

مجازاتی سنگین که از نظر او کاملا بجاست!

با نگاهی به آینه می بیند که تاکسی پشت سرش به داخل کو چه ای پیچید که ظاهرا مدرسه ای در آن بود. سرعتش را کم میکند و باز به خیالات فرو می رود. این بار پیمانکار فاضلاب و شهرداری و بقیه را به خاطر فرار از مسئولیت، مجازات می کند.

کشمکشها و بگو مگوهائی که در خیالش با آدم های دیگر و البته مقصر! دارد، یک لحظه او را رها نمی کند. شاید این وضع نتیجه یک عمر سر وکله زدن توی ترافیکِ این شهر شلوغِ قانون مردۀ بی در و پیکر است. گاهی خودش هم فکر میکند که زیاده روی می کند.ولی به خود می گوید: "دیگه اعصاب نمونده. هر کی راه افتاده یه ماشینی ، وانتی، موتوری،چیزی خریده و اومده تو خیابون، بدون رعایت قانون، هر کاری دلش می خواد و هر جوری که خودش بخواد رانندگی می کنه، کسی هم نیست جلوشونو بگیره."..

در همین فکر بود که توجهش به جلو جلب شد. از روبرو و باز هم در جهت خلاف، یک موتوری در حال آمدن بود و جالب اینکه گاهی چراغ میزد که یعنی آماده باش و راه بده که رد بشوم.

از دیدن این حالت داشت منفجر میشد: عجب پُروئیه ! خلاف میاد، چراغم میزنه! بدبخت،اگه راه بهت ندم و از روت رد بشم، اینجا دیگه قانون میگه مقصر توئی!

وداخل ماشین انگار که موتوری میشنود داد زد: اصلا یه درسی بهت میدم که یادت نره..

فکری شیطانی در ذهنش گذشت. از آینه عقب سریع نگاه کرد، ماشینی پشتش نبود.به جلو نگاه کرد شاید 20 متر جلوتر تپه ای از برف کنارخیابان وروی جوی آب و پیاده رو را اشغال کرده بود و خیابان هم باریک وخلوت بود.

زیر لب گفت: حالا می فرستمت کمی برف بازی!!

سرعت ماشین را کمترکرد وکمی به راست کشید تا جائی که  سمت چپش مقداری جا باز شد و به موتوری که مرد تنومندی با اورکت بزرگ و کلاه سیاهی روی سرش ، نزدیک تر میشد،چراغ زد که بیا و رد شو... 

هنوز چند متری به ماشین مانده بود، که ماشینش از کنار تپه برفی رد شد و یک آن ،فرمان را به سمت موتوری که در حال عبور بود چرخاند و در حالیکه لبخندی از کینه و بغض داشت، زیر لب گفت: برو برف بازی!

موتوری که مجالی برای واکنش نداشت، برای اجتناب از برخورد به سمت چپ او منحرف شد و طبق نقشه او به میان تپه برفی فرو رفت و او در حالیکه این صحنه را میدید و سرش را رو به عقب می چرخاند، خنده بغض دارش خشک شد! آنچه را که میدید باور نمی کرد. موتوری در حالی از او عبور کرد وبه میان برف ها می رفت که پشت مرد موتوری ،کودکی دبستانی نشسته و سر به روی کمر او گذاشته و کلاه بافتنی قرمزی سرش را پوشانده بود ولی از روبرو نمی شد او را دید.

دلش فرو ریخت . تصور چنین چیزی را نمی کرد. هنوز در بهت و حیرت بود که نفهمید چگونه حصار فاضلاب را شکافت و تا نیمی از جلو بندی ماشین در گودال افتاد و گیر کرد. از شدت برخورد ، کیسه هوا باز شدو در حالی که سر و شانه اش بین کیسه هوا و شیشه بغل گیر کرده بود، چشمش روی آینه بغل ثابت شد. درون آینه به عقب می نگریست تا شاید برخاستن موتوری را ببیند و از اضطرابش کم شود.ولی موتوری بر نخاست و پیدایش نبود. فقط کلاه بافتنی قرمز کوچک ،روی تپه شکافته شده برفی ،باقی مانده بود.

دهانش مزه شور و بوی خون گرفته و در حالی که قدرت تکان خوردن نداشت، فقط در آینه بغل، پشت سر را نگاه میکرد. با ناله و پیش خود و خطاب به موتوری میگفت: بلند شو دیگه! چیزی نشده... بچه رو بیار بیرون!...  اما خبری نبود. می خواست فریاد بزند و کمک بخواهد،که لخته های خونِ دهانش، مانع شد.

مأیوس و خیره به آینه نگاه میکرد. در خیالش امدادگران را می دید که به او و موتوری کمک میکنند و جرثقیل، ماشینِ شاسی بلندِ رئیس شرکتشان را بیرون می آورد.

      م.ر.ندیم پور     آبان 93              short story: The Doom

 

۲۶ آبان ۹۳ ، ۲۲:۲۰ ۱۳ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

سه چیز آدمو قوی میکنه ...


سه چیز آدمو قوی میکنه:
  یاد خدا
    حمایت خدا
      و اراده ای که هردو مورد بالا رو به هم پیوند بزنه وبهره ببره...

        م.ر. ندیم پور
۲۵ آبان ۹۳ ، ۰۸:۲۸ ۲ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

((((((((((((((((((( آفت های عزاداری - آسیب شناسی ))))))))))))))))))))))

بخش اول

ازآیت الله بهجت(ره) نقل است که فرموده اند:"ما نباید هیئتی باشیم ، باید حسینی باشیم"
صرف نظر از هر تعبیری که از این سخن بشود،میتوان گفت هیئتی بودن ارزش نیست بلکه حسینی بودن ارزش است. حسینی بودن یعنی حسینی زیستن و از سیره امام حسین ع  الگو گرفتن و پیروی کردن.
پس آیا هیئتی بودن بد است؟   در ادامه مطلب توضیح خواهیم داد:

ادامه مطلب...
۱۰ آبان ۹۳ ، ۱۴:۲۷ ۱۲ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

ویژه محرم

پست ثابت          ویژه ایام محرم

در این پست بخصوص، فقط نظرات مرتبط با ماه محرم و حماسه حسینی تائید میشود

                            

۰۴ آبان ۹۳ ، ۰۴:۱۸ ۱۸ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

بوی بهشت در تبت!!!!!!

   لطفا این مطلب را با دقت بخوانید و اگرقصد کپی و نقل کردن برای دیگران را دارید تمام جزئیات مطلب را بازگو کنید.

آقای ح. کمالی از دوستان خوب من، یک استادی دارد در اخلاق وعرفان (تقریبا صوفی مسلک )که برای تبادل اندیشه و تحقیق در مذاهب، به شرق آسیا زیاد سفر کرده و مطالب شنیدنی بسیاری برای گفتن دارد.درسفری که دوست من با استادش به تبت (در دهه هفتاد) داشتند یک اتفاق حیرت انگیز را تجربه کردند.

ازاینجا به بعد را با قلم من ولی از زبان دوستم بخوانید:

ادامه مطلب...
۳۰ مهر ۹۳ ، ۰۴:۳۹ ۱۲ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

"شهر موشها" و مدیریت جهادی !

مدتی است که فیلم زیبای شهر موشها بر پرده سینماهای کشور در حال اکران است وبا استقبال بی نظیر تماشاگران کوچک وبزرگ و به دنبال آن با فروش فوق العاده در گیشه، رکورد زده است.

امامطلبی که میخواهم عرض کنم در باره نام وکلمه شهرموشهااست.!
ابتدا نظرتان را به چکیده ای از مصاحبه آقای حقانی مسئول کمیسیون محیط زیست شورای شهر تهران وآقای علی اکبر، پژوهشگر محیط زیست، که در "تابناک"  و در لابلای خبرها منتشر شده بود جلب میکنم.
ایشان گفته اند: در تهران به ازای هر شهروند تهرانی، چهار موش، زندگی میکنند. یعنی چیزی حدود پنجاه میلیون موش!! آنهم نه موش معمولی بلکه از نوع نروژی که به آن(RAT)میگویند که نژادی جهش یافته وبسیار خطرناک و زنده خوار است ودر صورت نیافتن غذا به موجودات دیگر حمله میکند.اما باید از جمع آوری ناقص زباله ها توسط شهرداری خوشحال باشیم چون در این زباله ها غذای کافی برای آنها وجود دارد که به روی زمین برای یافتن غذا حمله ور نشوند.(پیشنهاد میکنم متن کامل مصاحبه که نکات تکان دهنده ای دارد را حتما مطالعه کنید که آدرس آنرا در انتهای این مطلب آورده ام).
نکته قابل تامل ذکر شده در این مطلب این است که،روشهای غلط وناقص شهرداری در مبارزه با این موشها، پنهان کاری در اطلاع رسانی، اصرار بر استفاده از روشهای ناکارامدوپرهزینه خارجی،و... باعث شده که این موشها مقاومتر وتکثیر شوند.
تاسف بار اینکه در یک مورد این پژوهشگر با کمک شهرداری منطقه پنج از یک روش ابتکاری بیولوژیک برای ازبین بردن موشها استفاده کرده ونتیجه بسیار خوبی گرفته وبه تائید هم رسیده است اما شهرداری تهران حاضرنیست از این روش آزموده شده وکارآمد استفاده کند.
نتیجه اینکه اگر در عرصه مدیریت شهری به سلامت شهروندان و پاک بودن محل زندگی مردم به دیده اهمال نگریسته شود، دیگرخدمات شهرداری از جمله عمرانی(پل ها وبزرگراه ها و...) تحت الشعاع آن قرار میگیرد وشعار مدیریت جهادیرنگ می بازد. کما اینکه شعار به اندازه کافی وجود دارد واکنون زمان عمل گرائی است چون این شهرداری نزدیک به یک دهه وقت کافی برای اثبات واقعی بودن مدیریت جهادی خود داشته است و سهل انگاری در مورد مبارزه با موشهای خطرناک وآلوده،وتکثیرزیادآنها،تهرانراشهرموشهاکرده است.!    
                                                                                                                       
--------------------------------------------------------------------------------
     م.ر.ندیم پور                          برای خواندن متن کامل مصاحبه اینجاکلیک کنید.
۲۷ مهر ۹۳ ، ۰۰:۵۵ ۱۳ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

آموختن سکوت .

بر در معبدی بزرگ لوحی آویخته بودند با این مضمون:

برای آموختن سخن گفتن به دو سال زمان نیاز است ولی برای آموختن سکوت پنجاه سال...!
                                                     learning silence                            پارک شهر.بلاگ.آی آر
۲۳ مهر ۹۳ ، ۰۱:۴۱ ۱۲ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

تبریک و تهنیت ، فرخنده و مبارک ......

 

گفت پیغمبر پیاپی  گفته حق ر ا به دوست

هر که من مولای اویم این علی مولای اوست

این پیامش شیعه را شهد و شفا باشد، ولی

در عمل هرکس مقامش را نکو دارد،نکوست

   م.ر.ندیم پور   عید ولایت ولی الله الاعظم علی ع مبارکباد

۱۸ مهر ۹۳ ، ۱۱:۰۲ ۲۱ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

{{{{ معجزه انس با قرآن }}}}


استادگرانقدر دکتر خرمشاهی قرآن پژوه و حافظ شناس بزرگ کشور، خاطره ای را نقل میکردند که نتیجه انس و الفت با قرآن در زندگی را به خوبی بیان میکند:


" قدیم ترها، بچه هایم برای من کفش فوتبال خریده بودند تا با انها بازی کنم. سپس به محوطه رفتند و من گرمکنی پوشیدم وکفشهای نو را به پا کردم و در اتاق به راه افتادم که به آنها بپیوندم، یک بالش بزرگ در اتاق نظرم را جلب کرد و وسوسه شدم که با کفشهای جدید یک لگد (شوت) جانانه به بالش بزنم. همین که پایم را بالا آوردم به ناگاه آیات سوره مومنون و بخصوص این آیه ... الذین هم عن الغو معرضون..(مومنون کسانی هستند که ازکارهای لغو و بیهوده روی گردانند) به ذهنم گذشت و پایم را آرام پائین آوردم و به خود گفتم: واقعا چه کار بیهوده ای است . به سمت بیرون به راه افتادم و از کنار بالش گذشتم و از آنچه دیدم دلم فرو ریخت. کودک خردسالم زیر آن خوابیده بود و اگر آن لگد را میزدم ، چون از آنجا که ایستاده بودم بچه قابل رویت نبود، فاجعه ای روی میداد و فهمیدم کلام خدا به نجاتم آمده است و من این را معجزه قرآن میدانم که از انس با قران حاصل شده است."

     م.ر.ندیم پور            Miracle of Quran

۱۱ مهر ۹۳ ، ۰۸:۵۲ ۲۴ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

بــــرای پـــائــــیــز !!!.......

عزیزی همیشه می گفت:


 درفصل قشنگ پائیز که برگهای خشک درختان را در زیر پا ، له می کنیم و از صدای خش خش آن لذت می بریم،

یادمان باشد که روزی به ما ، نفس هدیه کردند .!

۰۶ مهر ۹۳ ، ۰۰:۵۰ ۱۴ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

((((( اندیشه )))))

 بقول اکثر فلاسفه که به انسان میگویند: " تو همانی هستی که می اندیشی"  ، پس این استنباط وجود دارد که ابتدا باید اندیشیدنی وجود داشته باشد. اما چگونه بیاندیشیم؟
در واقع عموم مردم اندیشیدن را می آموزند(یا ازطریق والدین و محیط یا ازطریق استاد) اما شرط لازم وکافی اندیشیدن ، درست اندیشیدن است ونتیجه درست اندیشیدن ، درست زندگی کردن . 
بقول شهید مطهری که میگوید: "معلمی را می ستایم که به من اندیشیدن را بیاموزد،نه اندیشه ها را."
ولی خودتان بهتر میدانید که این روزها پارادایم ها را جایگزین اندیشه و ذهن پرسشگر کرده اندو کمتر کسی به آموزش درست اندیشیدن واز همه مهمترغلبه بر ترس از اندیشیدن ، همت میگمارد. گاه سالها طول میکشد وفرد،کودکی و فواید پرسشگری آن دوران را پشت سر می گذارد و درحالیکه انسان بالغی شده است،تازه با سوالاتی در ذهن ،درگیر رویدادها میشود وچون آموزش درستی ندیده،قدرت پرورش سوال وطرح آن را ندارد وآن را بصورت بازتابی بیرونی با گرایشاتی مثبت یا منفی با محیطش بروز میدهد.
همه آنچه برای درست زندگی کردن(هدف نهایی دراین جهان)لازم است،توانایی اندیشیدن صحیح ومقابله با بحرانها وبن بست ها وراهبرد عاقلانه رسیدن به هدف است واینجاست که پایداری در سختیها ودستیابی به شادیها را  می توان در سایه حکومت اندیشه بر اعمال ،معنا کرد. رهاورد اندیشیدن ، آگاهی و استقلال وآزادی است.
حال اگر فرد فرد جامعه صاحب قدرت اندیشه  باشند آنگاه اندیشیدن(مستقل) و نتیجه آن، ملاک کردار آن جامعه و شکل گیری فرهنگ آن جامعه وآن ملت خواهدبود.
پس بیاموزیم خود و به دیگران که میتوان از اندیشه های مفید دیگران بهره برد و به کار بست،
   اما ،   آنچه ما را میسازد و جاودانه میکند درست اندیشیدن ماست.

               م.ر ندیم پور                    h88                                 thought
                                                                                                
۳۰ شهریور ۹۳ ، ۰۲:۰۰ ۲۱ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

== آدمهای موفق با دیگران ۳۰ فرق دارند ! ==

 آدم‌های موفـق با دیـگران 30 فـرق دارند!

                                   لطفا به ادامه مطلب بروید

ادامه مطلب...
۲۶ شهریور ۹۳ ، ۰۰:۵۹ ۱۸ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

خوشبختی))))))))))))))))

  خوشبختی از آن کسی است که در فضای شکرگزاری زندگی می کند، چه دنیا به کامش باشد و چه نباشد.

چه آن زمان که می دود و نمی رسد، و چه آن زمان که گامی بر نداشته ، خود را در مقصد می بیند.
چرا که خوشبختی چیزی جز آرامش قلبی نیست.
                                                                                           serendipity
مطلب ارسالی از یکی ازخوانندگان "پارک شهر" آقای محبی ازجمکران.
۲۰ شهریور ۹۳ ، ۱۶:۱۶ ۱۳ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور

چی مهمتره ؟؟؟ .........................

عجب روزگاری شده !

 این روزا هر کی به خونه یکی دیگه میره، اول می پرسه: این جا "وای فای" دارید؟   به جای اینکه اول بپُرسه : اینجا " قبله " کدوم طرفه؟!  

   



                       کدام ؟      

                            

     نویسنده مهمان:سیدمصطفی مرتضائی نژاد                                                        h76              wifi

۱۷ شهریور ۹۳ ، ۰۱:۲۶ ۱۰ نظر موافقین ۳ مخالفین ۰
محمد رضا ندیم پور