از ۲۶ آبان اینترنت جهانی را قطع کردند تا از تحرکات و خط دادنهای دشمنان به معترضین و آشوبگران در قضیه گران کردن بنزین، جلوگیری کنند.

خوب ، ماهم با جلوگیری از تحرکات آشوبگران و متعرضین و خسارت به اموال مردم  موافقیم. اما آیا قطع اینترنت تنها راه حل است.؟

به اعتراضات اخیر فرانسه توجه کنید. مردم معترض با جلیقه های زرد خیابانها را برای چندین روز مسدود کردند  و عده ای هم با آتش زدن سطلهای زباله و خودروهای مردم ، قضیه را داغ تر کردند و البته پلیس هم حسابی از خجالتشان درآمد. اما نکته مهم این بود نه تنها ارتباط اینترنت با خارج را قطع نکردند بلکه از حضور خبرنگاران و رسانه های داخلی و خارجی هم ممانعت نکردند( حتما حضورخبرنگارصدا و سیما در بین معترضان و ارسال پی در پی گزارشها با آب و تاب فراوان از زد و خورد پلیس با آنها را بیاد دارید ). حتی یکی از ۱۲ هزار معترض دستگیر شده را به عوامل مداخله گر خارجی متهم نکردند و پس از سه هفته با اخذ تعهد و خسارت، آزاد کردند. و این یعنی اقتدار!  

 ولی ما چه میکنیم؟ چند بار این راه را رفتیم؟ آیا نتیجه ای هم گرفتیم؟ باید بپذیریم این اواخر، فاصله زمانی این قبیل اعتراضات و آشوب های پراکنده ، کمتر شده است. آیا نمیخواهیم آنرا به روش درست مدیریت کنیم؟ به نحوی که شنیدن صدای اعتراض مردم و تخلیه عصبانیت ناشی از تکرار بی توجهی به خواستشان ، جلوی مانور اوباش را هم بگیرد. درآن صورت خود مردم آنها را ازصفوف خود بیرون می اندازند. 

اگر به اعتراضات صنفی مردم به موقع پاسخ داده شود دیگر مجالی هم برای تسویه حسابهای جناحی  و موج سواری از اعتراضات را باقی نمیگذارد.

قطع اینترنت ، میتواند به طیف معترضان بیافزاید . چه جوانانی که از آن بعنوان سرگرمی استفاده میکنند و چه کسانی که از آن جهت اطلاع رسانی ( مثل رسانه ها و سایتهای خبری داخلی ) و یا کسب درآمد استفاده میکنند . در این وانفسای بیکاری که تنها راه کسب وکارها در فضای مجازی است، خسارات جبران ناپذیری درآینده خواهد داشت. حتی برنامه های آموزشی و ارتباط گروههای مدارس با والدین و دانش آموزان به مخاطره افتاده و مختل خواهد شد. یادمان باشد ازافتخارات دولتهای قبلی وفعلی و کلا نظام ما این است که اینترنت را تا روستاها گسترش دادیم و ارتباط سریعتر منجر به رشد فرهنگی و اقتصادی و آموزشی را تسهیل کرده ایم.

 به اقتدارمان فکرکنیم، جایی که درعین تقویت و بازدارندگی دفاعی و خارجی خود، بکاربردن درایت ومدارا در داخل ، آن را معنی می بخشد.

  م.ر.ندیم پور    h443